به گزارش حیات به نقل از ایرنا، حدود یک ماه از سفر آنگ سان سوچی فعال سیاسی و حقوق بشر در میانمار به کشورهای اروپایی می گذرد. وی در این سفر با استقبال چشمگیر مقام های ارشد سیاسی کشورهای این منطقه و ذوق زدگی رسانه های مطرح غرب روبرو شد، به حدی که بخش هایی از برخی از دیدارها و سخنرانی های وی را به صورت مستقیم پوشش می دادند، اما چیزی که اکنون باعث شده تا بار دیگر میانمار به تیتر یک رسانه‌ها تبدیل شود قتل عام برنامه ریزی شده مسلمانان این کشور است که از حمایت نیروهای دولتی برخوردار بوده است. این کشتارها تنها چند هفته پس از آخرین سفر هیلاری کلینتون وزیر خارجه آمریکا به این کشور آغاز شد.جالب اینجاست که مدافعان حقوق بشر و آزادی سیاسی در غرب، تازمانی که کشورهای اسلامی به اعتراض نپرداختند و نامه رسمی جمهوری اسلامی ایران به سازمان ملل منتشر نشده بود چشمان خود را به تحولات در میانمار یا برمه سابق بستند و در حالی که درگیری‌های قومی-مذهبی در این کشور تاکنون باعث کشته شدن تعداد زیادی از مسلمانان معروف به روهینجا شده است، اما اخبار اندکی از این رسانه‌ها یافت می شود که بیشتر آن‌ها تنها به چند روز اخیر مربوط می شود که از حجم خشونت ها کاسته شده است. ظاهرا وجدان کشورهای غربی تنها در مقابل تحولاتی که به منافع آن‌ها کمک می کند بیدار می شود و آن را محکوم می کند، اما در مورد مسلمانان میانمار نیز همچون تحولات در بحرین و عربستان به خواب عمیقی فرو رفته و ممکن است به این زودی ها بیدار نشود.**مسلمانان، تنها هدف خشونت های میانمار--------------------------------------------------سازمان عفو بین الملل مسلمانان را هدف اقدام جنایتکارانه بودایی های میانمار عنوان و تاکید کرد که این درگیری ها موج گسترده‌ای از کشتار مسلمانان، تجاوز و سو استفاده از این اقلیت را به همراه داشته است.درگیری های قومی و اجتماعی که از حدود دو ماه قبل بخش‌های غربی میانمار یا برمه در منطقه ساحلی راکین را در بر گرفته است در نهایت دولت این کشور را مجبور کرد که پس از نظاره و تحریک شش هفته نسل کشی وضعیت فوق العاده اعلام کرده و تلاش کند تا قتل عام بیشتر اقلیت مسلمان برمه را که روهینجا نامیده می شوند، مانع شود، اما وین میایینگ یکی از سخنگویان دولت میانمار گزارش سازمان عفو بین الملل را نادرست و جهت گیرانه دانست و مدعی شد که این اظهارات برخلاف واقعیات منطقه بوده و منطقه کاملا آرام است.این درحالی است که کشورهای مختلف کمک های انساندوستانه ای را برای این اقلیت اختصاص داده اند، زیرا به واسطه تعصبات دینی بوداییان، مسلمانان بسیاری از دارایی ها و منازل و زمین های کشاورزی خود را از دست داده اند و برخی از آنها هم به کشورهای همسایه فرار کرده اند.**نقش دولت در خشونت ها-------------------------------کشتارها در ماه می (اردیبهشت ماه سال جاری) به صورت پراکنده آغاز شد که باعث تلفاتی برای هر دو طرف شد. این تحولات به سرعت گسترش یافت و مناطق ساحلی غرب این کشور را در بر گرفت. دهم ژوئن دولت با استفاده از ارتش تلاش کرد منطقه را آرام کند، اما در نهایت موفق نبود. از آن زمان به بعد، علاوه بر کشته شدن تعداد زیادی از افراد، هزاران خانه نیز در آتش سوخت تا اینکه ماه گذشته این خشونت ها به اوج رسید.سازمان عفو بین الملل عاملان اصلی این جنایات را نیروهای امنیتی، ارتش و پلیس این کشور به همراه بودائیان منطقه راکین دانست که علیه مسلمانان روهینجا حملات را ترتیب دادند، زیرا بودائیان، اقلیت مسلمان را خارجی دانسته و معتقدند این افراد شهروند میانمار نیستند و باید به عنوان مهاجر غیرقانونی و یا ساکنان غیرمجاز از این کشور اخراج و به کشورهای همسایه همچون بنگلادش فرستاده شوند. در همین حال بنگلادش نیز اعتقاد دارد که این اقلیت قرن ها و قبل از استقلال این کشور از بریتانیا در میانمار زندگی کرده‌اند و به عنوان شهروند برمه ای شناخته شده اند.براساس برآورد سازمان ملل حدود 800 هزار نفر روهینجایی در میانمار زندگی می کنند که هر ساله هزاران نفر از آنها به خاطر شرایط بد این کشور به امید زندگی بهتر به بنگلادش، مالزی و دیگر کشورهای منطقه فرار می کنند، اما در آنجا مورد سواستفاده‌های متعدد قرار می گیرند.یکی از پژوهشگران سازمان عفو بین الملل که در تایلند مستقر است تاکید دارد که خشونت‌ها یک سویه بوده و هدف آن تنها مسلمانان روهینجا هستند. حتی برخی از این فجایع به وسیله اعضای نیروهای امنیتی رقم خورد. در بسیاری از موارد نیز نیروهای دولتی چشم خود را بستند.وی می گوید که دستگیری ها در چند روز اخیر نیز بشدت افزایش داشته و تقریبا همه آن ها از مسلمانان میانماری بوده اند. نیروهایی که مسوول برقراری آرامش در منطقه بودند تنها به بازداشت مسلمانان پرداختند.سازمان عفوبین الملل از دولت این کشور خواست که اقلیت مسلمان را به عنوان شهروند میانماری پذیرا باشد، زیرا براساس قوانین حقوق بشری سازمان ملل نباید هیچ فردی بدون ملیت باشد.البته برمه یا میانمار با درگیری های متعدد قومی قبیله ای که در مناطق مرزی زندگی می کنند، در چند سال اخیر مواجه بوده که در مورد برخی از این تنش ها آتش بس اعلام کرد، اما همین آتش بس شکننده هر از چندگاهی دوباره شعله ور می شود. اکنون دولت این کشور با اقلیت کاچین در شمال این کشور نیز درگیر جنگ است.**رییس جمهوری میانمار به صورت تلویحی خشونت ها را تایید کرد-----------------------------------------------------------------------گاردین در زمینه فجایع رخ داده در این کشور نوشت: به اعتقاد گروه‌های حقوق بشری، بودائیان راکین و نیروهای امنیتی عامل ضرب و شتم، کشتار و تجاوز علیه مسلمانان هستند و باعث آغاز دور جدید از ناآرامی در این کشور شده اند، زیرا آنها اعضای روهینجا را بنگلادشی می دانند.به نظر عفو بین الملل این ناآرامی ها خونبارترین درگیری های داخلی میانمار در چند سال گذشته است که حتی به وسیله نیروهای ارتش، پلیس و گروه های وابسته به دولت حمایت می شود، اما جالب ترین نکته این است که به تازگی تین سین رییس جمهور میانمار در اطلاعیه‌ای اعلام کرد که راه حل صلح در این کشور فرستادن کلیه اتباع روهینجایی به یک کشور ثالث است و یا اینکه سازمان ملل آنها را در کمپ های اوارگان تنگه دارد. البته مقام های سازمان ملل صریحا این پیشنهادات را نپذیرفتند.گفته می شود که قرار است به زودی رییس جمهوری میانمار از بنگلادش دیدار کند و وضعیت این اقلیت مسلمان را بررسی کند.رییس جمهوری میانمار در دیدار با آنتونیو گوتیرز رییس کمیساریای عالی سازمان ملل در امور آوارگان تاکید داشت که باید مسلمانان میانمار به یک کشور ثالث فرستاده شوند. وی تاکید دارد که ما تنها در برابر قوم و نژاد خود دارای مسوولیت هستیم و ورود روهینجاها به میانمار غیرقانونی بوده و دولت مسئولیت پذیرش آن ها را ندارد. **پلیس میانمار، عامل کشتار و شکنجه--------------------------------------------این خشونت ها درحالی شکل می گیرد که این اقلیت مظلوم سال ها و دهه هاست که با انواع سختی ها و محدودیت در زمینه های مختلف آموزشی، اقتصادی، سیاسی مواجه بوده اند و همیشه تقریبا مورد شکنجه و آزار و اذیت قرار گرفته اند. جالب اینجاست که در زمان استقلال برمه از انگلیس اقلیت مسلمان نقش تاثیرگذاری داشتند و حتی تا مدتی در مجلس این کشور نمایندگانی داشتند، اما با روی کار آمدن نظامیان در راس حکومت، بحث خارجی بودن مسلمانان و به عبارتی بنگالی بودن آن‌ها باب شد.در همین حال الین پیرسون معاون مدیرکل دیدبان حقوق بشر در امور آسیا ضمن اینکه شرایط در میانمار را خشونت هایی وحشتناک توصیف کرد تاکید دارد که جامعه بین‌المللی باید به شدت در برابر این دیدگاه که باید این اقلیت را از میانمار به کشور دیگر اخراج کرد واکنش نشان دهد، زیرا پلیس محلی، ارتش و پلیس مرزی به این اقلیت شلیک می کنند و به راحتی آنها را می کشند، زیرا عملیات پاکسازی در جریان است. براساس اخبار، بسیاری از کودکان و جوانان روهینجایی بازداشت شده در مقر پلیس این کشور نیز شکنجه می‌شوند.گفته می شود در سال 1982 قانونی در میانمار تصویب شد که از به رسمیت شناختن روهینجاها به عنوان شهروند میانمار سرباز زد و پس از آن صدها هزار نفر از این اقلیت به بنگلادش فرار کردند، اما نگاهی به اسناد تاریخی نشان می دهد که از قرن ها قبل این اقلیت از بنگلادش به مکان همجوار آن در میانمار که آرکان که راخین یا راکین نیز نامیده می شود مهاجرت کردند. به همین دلیل صفت بنگالی بر آنها نهاده شد و هیچگاه در جامعه برمه پذیرفته نشدند زیرا بودایی نبودند، اما اکنون هیچ یک از این دو کشور پذیرای این اقلیت نیست.**چشم بانوی حقوق بشر میانمار نیز بسته است!-------------------------------------------------------در حالی که آنگ سان سوچی فعال حقوق بشر میانماری بعد از سال ها حبس در اروپا و در حال مسافرت از این کشور به کشور دیگر بود، جرقه های این نزاع از یک حادثه قابل پیشگیری، به بحرانی بزرگ که مقدمه ای برای پاکسازی قومی حدودا یک میلیون نفره بود تبدیل شد. گفته می شود در اوج این خشونت ها در چند روز شش هزار روهینجایی به وسیله نیروهای دولتی قصابی شدند.گاردین در این باره نوشت: در آن زمان که این فعال حقوق بشری میانماری در لندن با سوالی در مورد شرایط اقلیت روهینجا و اقدام های خشونت بار علیه آن ها مواجه شد، گفت: من نمی دانم آن ها برمه ای هستند یا نه .این برنده جایزه به اصطلاح صلح نوبل با این جواب تایید کرد که اگر ثابت شود که روهینجاها برمه ای نباشند پس این جنایات علیه آنها می تواند قانونی باشد و قابل دفاع است.وی با این پاسخ کوتاه نشان داد که دیگر نمی توان به عنوان یک فعال حقوق بشر و یک فرد دموکراسی خواه از وی یاد کرد، زیرا اولویت حقوق بشر نگاه مساوی به انسان ها به عنوان بشر است و عضویت در یک نژاد و ملیت و تبار خاص ملاک برتری محسوب نمی شود.به نظر می رسد که قرار گرفتن در صدر اخبار جهان و دریافت جایزه صلح نوبل و رسیدن به مقام های سیاسی سان سوکی را از دیدگاه های آزادمنشانه دور کرده و وی چشمانش را در قبال هدفی که سال ها در اسارت حکومت نظامیان در برمه دنبال می کرد بسته و نوعی محافظه کاری پیشه کرده است تا به جای حمایت از اصول انسانی و بشری به فکر جلب حمایت بوداییان میانمار باشد.**15 سال حبس به خاطر....--------------------------------جالب اینجاست که برمه یا میانمار سال‌ها درگیر حکومت و استبداد نظامیان بود و تنها پس از تلاش ها و تحریم های بین المللی، نظامیان حاضر شدند از قدرت کناره گیری کرده و به نوعی دموکراسی در این کشور حاکم شود. هنوز چند ماهی از این تحولات و آزادی آنگ سان سو کی فعال حقوق بشر که حدود 15 سال را در حبس گذرانده است و اکنون نماینده مجلس میانمار است نگذشته بود که پاکسازی قومی گسترده، قتل و اخراج گروه روهینجا که خواسته نظامیان در سال‌های طولانی حکومت بود در دستور کار قرار گرفت و عملی شد.آنگ سان سوچی متولد سال 1945 در برمه و فرزند فعال حقوق مدنی این کشور آنگ سان است که تحصیلاتش را در برمه و هند و سپس در دانشگاه های انگلیس به پایان رساند. وی در سال 1988 برای مراقبت از مادر در حال مرگش به کشورش بازگشت که همزمان شد با کشتار خونبار حکومت نظامیان در برمه. گفته می شود در 8 آگوست همان سال در یک تظاهرات 5 هزار نفر به وسیله دولت کشته شدند.او در همان سال دبیر کل حزب تازه تاسیس National League for Democracy شد. در سال 1990 از شرکتش در انتخابات جلوگیری شد. با اینکه سوکی و بسیاری از اعضای حزبش دستگیر و بازداشت بودند، اما آنها توانستند 82 درصد کرسی های مجلس را تصاحب کنند، اما نظامیان نتیجه انتخابات را نپذیرفتند.سوچی به صورت متناوب و در چند نوبت به مدت طولانی زندانی و بازداشت و یا در حصر خانگی قرار داشت تا اینکه در سال 2010 و با حمایت های بین المللی، دولت نظامی این کشور مجبور شد وی را آزاد کند. وی تقریبا 15 سال از 21 سال منتهی به آزاد شدنش را در بازداشت سپری کرد. مقدمات انتقال قدرت از نظامیان به تدریج پیش رفت تا اینکه در انتخابات سال گذشته وی توانست به مجلس راه یابد و در نهایت توانست برای دریافت جایزه نوبلی که در سال 1992 به وی تعلق گرفت راهی اروپا شود.نشانه ها حاکی از آن است که طرز تفکر نظام جدید در این کشور فرقی با گذشته نکرده و حتی برنده جایزه صلح نوبل نیز با اتخاذ رویکرد خنثی به حامیان خشونت پیوسته و آن را تایید کرده است، زیرا همچون پیشینیان خود اعتقاد دارد روهینجاها، شهروند میانمار نیستند و خارجیانی هستند که بخش هایی از این کشور را اشغال کرده اند و باید کشتار شوند.